Hoe kan een mens een vluchtige belevenis aan?
 Over de vervormende messteken die onze geest plant in de rug van onze eerste impressie, sporen zoeken in het kleinste ogenblik, daarover gaat de kunst van Patrick Ceyssens. In de werkelijkheid is alles altijd immers heel anders. Niettemin zijn het de 'kleinigheden die zich aan onze waarneming onttrekken die doorslaggevend zijn' . Het verzamelen van beelden uit het verleden bewijst een onmogelijkheid: hoe ooit bij die voorbije werkelijkheid geraken? De wijze waarop verschillende  dingen samenvloeien in de stemming van een ogenblik, déze ambiguïteit, het is dit wat de kunstenaar aan het licht kan brengen. De werkelijkheid of het ogenblik wordt nergens in een tweede moment heropgericht. Het is ook geen  wedergeboorte van om het even wat. Integendeel: beeldend ontstaan er nieuwe ruimtes. Zoals de renaissancekunstenaar doorkijkjes integreerde naar de landschappelijke context  van een scène.
 (Joannes Késenne)