De meeste of bijna alle werken van Tuymans zijn gebaseerd op bestaande beelden, gaande van tekeningen, foto's, gevonden beelden tot film stills, Polaroid's... Zijn aandacht gaat echter uit naar specifieke betekenissen die verder reiken dan wat er getoond wordt. Ook al kan de inhoud soms gebaseerd zijn op historische feiten of materiaal, ze worden op zo'n manier herwerkt dat ze zichzelf niet herhalen. Het beeld valt nooit in fragmenten uiteen. Het beeld is fragmentarisch in zijn geheel. Het bevindt zich ergens tussen de toeschouwer en het beeld, op een claustrofobische plaats van non-communicatie, als een voldongen feit, zoals het stille gewicht van bedrog, herinnering en trauma voor of na een gebeurtenis. Mimicry bewerkstelligt reconstructie. Aangezien de schilderijen verschillende lezingen en verschillende betekenislagen toelaten, kan de beeldtaal alleen maar waargenomen worden als ambigu en twijfelachtig.