De sculpturen van Paul Casaer handelen over het bekende. Casaer maakt geen nieuwe beelden, hij 'herwerkt' gevonden en herinnerde beelden. Vormen uit onze dagdagelijkse omgeving worden uit hun context gehaald, ontdaan van details, vergroot, verkleind, vertaald naar een andere materie met als voornaamste bedoeling hun betoverende of bevreemdende kracht te vatten. Het cliché wordt opgewaardeerd, het sublieme gerelativeerd. Ondanks het spel en de lichtheid, waar resoluut naar verwezen wordt, zijn nostalgie en romantiek nooit veraf.
Massamedia, traditie en kunstgeschiedenis vormen hierbij een belangrijke voedingsbodem.

Doorheen het herhaalde proces van toevoegen en weggommen wordt de vorm opgeladen met betekenissen. Het verhaal is aanwezig, zonder echter geduid te kunnen worden.
Typerend voor dit oeuvre is dan ook de poëtische ondertoon in combinatie met een doorgedreven vereenvoudiging en een nuchtere uitvoering.
De gevoelswereld ligt bij Casaer niet als een 'voile' over het werk, hij is één met de vorm; hard, tastbaar.