Braeckman begon zijn carrière als fotograaf met portretten en zelfportretten. Later koos hij als onderwerpen voor zijn zwart-witte foto's verlaten plekken en lege ruimtes, lichaamsdelen, oppervlaktes van werktafels, muren, bedden, enz. Fragmenten worden uitvergroot en nemen een dimensie van een allesomvattend stilleven aan. Met vage omtrekken wil het uitvergrote detail een puur en essentieel, universeel en anoniem beeld vangen. Door de directe aandacht voor het detail wordt het minuscule verheven tot sferische dimensies van de afbeelding. De beelden zijn transparant maar suggestief: men herkent een persoonlijk verhaal achter de grote, kaderloze, zwart-witte, maar hoofdzakelijk grijze foto's.