In Koen van den Broeks werk worden mogelijkheden van representatie bevraagd en onderzocht. Het fotografische beeld wordt daarbij getransformeerd tot een schilderkunstige oplossing. Bovendien wordt zijn onderwerp, het geürbaniseerde landschap van Azië en Amerika, steeds bekeken door de bril van de Europese traditie.
Van den Broeks fascinatie voor de geometrische en urbane ruimte staat zowel in relatie tot de conceptuele kunst als het Amerikaans abstract-expressionisme. Ruimte creëert hij op de manier waarop grenzen en afbakeningen ruimte doen ontstaan, en licht wordt geëvoceerd, door zuivere schaduw, zonder middentoon. Hierdoor ontstaat een zekere graad van abstrahering die verder wordt doorgetrokken in recent werk. Hij samplet daarvoor bestaande beelden tot een nieuw beeld. De aandacht gaat meer en meer uit naar het beeldvlak zelf, waarop architecturale details en schaduwen picturale elementen worden die nieuwe constellaties creëren.