De tekeningen en bronzen sculpturen van Thomas Lerooy laten niemand onberoerd. Door het gebruik van een iconografie die zowel verwijst naar Vanitas-symbolen als naar iconen uit de (kunst)geschiedenis, construeert hij complexe composities met een desalniettemin heel dwingende impact op de toeschouwer. Thema's zoals dood en vergankelijkheid worden verheven tot een monumentale grandeur en gecombineerd met een niet vrijblijvende humor. Op die manier verhoudt Thomas Lerooy zich op een bijzondere manier tegenover een bepaalde Belgische kunsttraditie. De haast ambachtelijke perfectie van uitvoering, de anekdotische beeldtaal en de verhouding van de sculptuur met zijn omgeving, zijn de resultaten van Lerooy's onderzoek naar het aura en de aantrekkingskracht van een beeld.