Het werk van Sofie Van der Linden vertrekt vertrekt vanuit de beleving van en de herinnering aan bepaalde ruimtes. Ze reconstrueert die ruimtes doorgaans met potlood op papier soms aangevuld met korte teksten of ruimtelijke ingrepen.

De mentale ruimte in de tekeningen speelt een voorname rol. Van der Linden tekent een ruimte zoals ze die zich herinnert. Gedetailleerde weergaven worden afgewisseld met lege plekken, de hiaten in het geheugen. Door een veelheid aan lijnen onstaan er onvoorziene combinaties en overlappingen. En door op grotere schaal te werken is er een controleverlies over perspectief en proporties. Op die manier worden de tekeningen een erg persoonlijke beeltenis van een plek waarbij de oriëntatie, de interpretatie en de herbeleving van de ruimte van belang zijn.