Dimitri Vangrunderbeek is een tactvol operateur van beelden, voorwerpen, ruimtes en hiermee verbonden stemmingen. Onder zijn handen beginnen ruimtes te aarzelen en worden voorwerpen weerloos. Hij scheurt ze voorzichtig open met een briefopener en ontcijfert hun ingewanden. De doorsnede toont de intieme schoonheid van een kast, tafel of stoel. Zelfs als een meubel in schijfjes wordt gezaagd of verpulverd met een slijpschijf behoudt het zijn waardigheid.
Elk behandeld meubelstuk wordt onbruikbaar. Het voorwerp valt uiteen in materiaal, volume en compositie. Tegelijk wordt het een nieuw voorwerp. Vangrunderbeek neemt de gebruikswaarde van de fauteuil weg door er gips op te smeren, maar maakt zo een nieuwe fauteuil, een fauteuil die sculptuur geworden is, die zich anders verhoudt tot de omgeving en die gedeeltelijk aan het gezicht onttrokken is, zodat we de verborgen delen in ons hoofd kunnen nabouwen.
(Hans Theys)