Christoph De Boeck maakt installatiewerk met klank als een fysieke component die evenwaardig is aan de visuele vormen. Zo worden bijvoorbeeld transducers en trilelementen aangebracht op resonante materialen zoals staal. Ook schept de verdeling van geluidsbronnen over een uitgestrekte ruimte een dynamisch beeld waarin de bezoeker wordt opgenomen.

Klank wordt in deze werken voornamelijk opgevat als een aspect van energie. De Boeck bouwt verder op het fundamentele onderzoek dat pioniers als Bernhard Leitner en Bill Fontana hebben gevoerd naar de relatie tussen akoestische energie en ruimte. Met technologische ingrepen legt De Boeck verbindingen tussen de fysica van het klankmedium en de veel bredere wereld daarrond. Natuurkundige begrippen zoals gewicht, emissie of drukverschil resoneren met thema’s uit ecologie (Hortus), neurologie (Staalhemel) of surveillance (Black Box).