…Altijd gaat het om het wankele, onzekere, kwetsbare moment tussen behoud en verlies, tussen zwaarte en lichtheid, tussen vastheid en vloeibaarheid, tussen tastbaarheid en verdwijning, tussen aarde en hemel, zoals alles wat gevleugeld is, gemaakt om te vertrekken, verlangend naar de opslorpende, onzichtbaar makende hoogte buiten bereik… (Francis Smets)

Zwaartekracht en de eeuwigdurende beweging zijn twee elementen die de kunstenaar steeds geïnteresseerd hebben en die geregeld, zo niet steeds, zijn werk beïnvloeden. Aan de ene kant is er de jongensachtige fascinatie voor deze fenomenen en aan de andere kant herkent hij daarin ook de menselijke conditie, dood en verlangen.

Vooral gekend zijn de monumentale maar fragiele structuren die inspelen op de omgeving waar ze getoond worden. De dialoog met de context doorkruist zijn gehele oeuvre en vertaald zich steeds vaker in realisaties voor de publieke ruimte.