De huid als membraan die ons scheidt van de wereld. De huid, het huis, de stad, de wereld als membraan...

De sculpturen en objecten van Tinka Pittoors ontstaan vanuit dit gegeven en bevragen de utopie van de maakbare wereld. Door het combineren van herkenbare en nieuwe vormen en materialen tracht Tinka Pittoors in haar werk een geheel eigen vormentaal te creëren die geënt is op het gekende, op zoek naar een parallelle sculpturale realiteit. Daar waar de materialen aansluiting zoeken met de realiteit, zet de vorm zich er juist tegen af. Er ontstaat een ambigu beeld dat balanceert op de rand van de werkelijkheid. De kloof tussen natuur en cultuur evenals de bezetenheid van de huid fungeren als uitgangspunten om deze dubbele realiteit te onderzoeken.
(Mieke Mels)