Het werk van Hans Everaert vertaalt een bepaalde ruimtelijkheid, een 'mentale landschappelijkheid'. Een gezichtsveld dat wordt opgebouwd vanuit een geabstraheerde gelaagdheid van vermengde tonaliteiten. Het integreren van een dwingende lijnvoering refereert naar een aanwezige structuur, een geconstrueerde vorm. Het is in de confrontatie tussen abstractie, ruimte en object dat zijn schilderijen ons doen verwijlen.

(Sven Vanderstichelen 22/03/2012)