Het werk van Nathalie Vanheule schrijft zich in het postmodernisme en is beladen met een rijke erfenis van Belgisch symbolisme, romantisch elan en Scandinavisch geïnspireerde utopieën. Nathalie Vanheule verkent in haar kunst zowel het picturale als het performatieve. Ze creëert tekeningen, installaties, performances, sculpturen en schilderijen. Daarbij gaat het werk steeds een nauwe relatie aan met de ruimte. Vanheule creëert een spanning die ons tot ver achter de spiegel van de werkelijkheid voert.

Ze creëert op pluridisciplinaire wijze uitdrukking aan emoties die haar bekend zijn: twijfel, regressie, agressie, melancholie en de zoektocht naar bescherming.

Het werk van Nathalie Vanheule gaat over verloren hoop en emotioneel verlies, gedrenkt in een melancholie die doet denken aan de wereld van James Ensor, Böcklin (gelijkaardige thema's van isolement, bescherming, opsluiting, feest) of Friedrich (terugkeer naar de natuur, verval, ruïne). Nathalie Vanheule ontmaskert onze onderdrukte en verborgen verlangens en brengt onze intiemste angsten in het publieke daglicht.

(Agnès Violeau, Parijs 2010)