Marie Verdurmen gebruikt doek en penseel om verborgen tegenstellingen te ontmaskeren en om nieuwe onevenwichten te creëren. Ze schildert een artistiek antwoord op vragen uit pop culture en politiek, op raadsels als gender en menselijkheid. Haar vertrekpunt is daarbij vaak de loutere lichamelijkheid waartoe we allen veroordeeld zijn.

Haar doeken zijn vragen: retorische uitnodigingen om mee te stappen in een wereld die voortdurend verandert. Die vragen zijn niet academisch noch cerebraal, maar tastbaar en visceraal. Het zijn onderzoeken naar de grenzen van de persoonlijke identiteit, geschilderde krabbels in de marge van de lichamelijkheid.

De doeken van Marie Verdurmen evoceren een voortdurende spanning tussen wat is en wat zou kunnen zijn. Tussen wat moet en wat moet mogen. Haar figuren zijn geen statie- of statische portretten. Ze schildert mensen in flux: in de schemerzone tussen droom en daad, in het vagevuur tussen verlangen en voltooiing, in overtuigde twijfel aan de eigen identiteit.