De dessein en dessin

In het werk van Arpaïs Du Bois valt een tegenstelling op tussen 'le vide' - de opgezochte leegte - en 'le trop-plein' - het aangevoelde overvolle. Haar getekende dagboeken die ze op een bijna convulsieve manier bijhoudt, tonen syntheses van beelden waar iedere poging tot vastleggen van een waarheid afgezwakt is. Er bestaat immers geen waarheid, misschien ook geen realiteit, de perceptie van een realiteit des te meer. Die wordt op papier gezet, getransformeerd door het avontuur van de lijn, van de tekening. Het gaat evengoed om de dynamiek van het tekenen zelf als om hetgeen wordt vastgelegd, geportretteerd. Zowel om het aspect van de afbeelding als om haar waarden en haar "in-vraag-stellingen". Het onderzoek kan als zoektocht van de 'dessein du dessin' worden samengevat. (dessein = ambitie, achterliggende gedachte, intentie, objectief, doel, finaliteit, project, ...) Het geschreven woord vormt daarbij de tweede pijler.

Er is ook het eeuwige gevecht tegen het verlies van de droom, het verlies van zichzelf in een omgeving die aanstuurt op vervaging.

Ondanks het feit dat de tekeningen en doeken van Arpaïs Du Bois allen schakels zijn van een lange ketting, bestaan ze zeker ook autonoom. Ze zijn elk afzonderlijk een bewering, enkel al door het feit dat ze aan het papier, de drager, zijn toevertrouwd.