Nikolaas Demoen maakt via beelden, tekeningen en filminstallaties een handleiding bij het verhaal van de kunstenaar in de kunstgeschiedenis: roem en verval, glorie en ondergang. Deze beelden zijn een reflectie bij de atelierpraktijk, de omgang met het verlies, en kunst in een markteconomische realiteit. De moderniteit en de avant-garde worden in het daglicht van ons tijdelijke bestaan op een relativerende manier in hun grote lichtheid geplaatst.
 Via poëtische metaforische beelden geeft de kunstenaar een kijk op de relatie van het individu met de wereld en in het bijzonder de wereld van de kunsten. De verschillende technische toepassingen in het oeuvre versterken een discursieve samenhang waardoor een bezoek aan een tentoonstelling van Nikolaas Demoen een herinnering lijkt aan een voorbije gebeurtenis.