Verscheure noemt zichzelf een chroniqueur. Zijn schilderijen en zijn video’s zijn z’n dagboekaantekeningen. Het zijn ‘geschilderde’ impressies van nieuwsflarden, van internetfragmenten en van ervaringen op locatie (hij was bvb in Bosnië op het einde van de oorlog). Zijn schilderijen zijn een statement. Zijn video’s confronterend. Zijn kunst is politiek. Het is geen doel op zich om het publiek te behagen, maar het verlangen om eigenzinnig en koppig zijn weg te gaan, is wat voor hem het belangrijkst is.

Als curator focust hij specifiek op groepstentoonstellingen die het publiek een verrassende kijk op kunst bieden. Elke tentoonstelling die hij cureert draagt een titel waarbij deze dan ook wel de vlag is die de lading dekt. Een steeds terugkerend onderliggend thema is het feit dat kunst gelukkig maakt, zelfs wanneer de getoonde werken niet meteen geluk in beeld brengen.