Eggermonts’ artistieke model stelt de westerse dominantie (sociaal, politiek, economisch en artistiek) op subtiele wijze aan de kaak: door het omarmen van de pluraliteit, het erkennen van de veelvormigheid en de rijkgeschakeerdheid van de hedendaagse realiteit in plaats van deze te willen uitzuiveren.

Zijn esthetiek, vol aanlokkelijke patronen, glimmende texturen en zachte kleurnuances, is hierbij een soort val, een verleidelijk lokmiddel om de onderliggende, kritische inhoud aan de man de brengen. Het esthetische verwordt zo tot een politiek instrument om algemene opvattingen met betrekking tot perifere culturen op cognitieve wijze om te buigen. Soms is hij directer en specifieker dan andere keren, waar hij een abstractere, meer poëtische taal hanteert in zowel vorm als inhoud. Het gaat Eggermont om de patronen die culturen, gemeenschappen, produceren en waar zij, op hun beurt, door geproduceerd worden- of ze nu menselijk of dierlijk zijn. Het lijkt een intuïtieve terugkeer naar een pre-moderne gedachtegang alwaar cultuur en natuur, het scheppende en het geschapene, in elkaar overliepen en bestonden bij gratie van de ander.
 
 Misschien wordt het tijd, lijkt Eggermont subtiel te stellen, dat de Europese/ Westerse mens zich dieper bewust wordt van het feit, dat de weg naar een eventuele oplossing van grote hedendaagse problemen niet gezocht moet worden in nog meer moderniteit, nog meer progressie en expansie, maar in een oprecht post-moderne houding, die de leegte en het falen accepteert en de link legt met de traditie: niet in herhalende zin, maar creatief, herscheppend en hervormend, vanuit het besef dat een ‘cultuur’ geen stug fenomeen is, maar een levend verschijnsel, dat als een organisme groeit, verandert en zich telkens vernieuwt. 
 
 
Sam Eggermont studeerde af in 1994 aan the Academy of Arts, Brussels. Hij startte zijn carrière in 2013 als beeldende kunstenaar met tentoonstellingen in Salon Blanc, CIAP, Lokaal 01, Tique Art Space, laureaat Grote Prijs Actuele Tekenkunst, Second Room, CC De Steiger en kunst in opdracht voor Cultuurloket. In 2016/2017 opende hij het reflexieve art platform ATTIK (Ghent) met Ben Benaouisse.