In haar boeken, tekeningen, videos en installaties onderzoekt Kamma hoe het mogelijk is om een architectuur tot stand te brengen die de binaire tegenstellingen afwijst die verankerd zijn in ons denkpatroon en die “andere” houdingen implementeert, veeleer dan ze alleen maar toe te laten. Haar interesse gaat vooral uit naar narratieve voorstellingen van transformatie.   

Haar kunstpraktijk wordt beïnvloed door de tussenruimten en tegenstellingen die deel uitmaken van de bestaande culturele verhalen en structuren. Ons geheugen, onze ideeën over authenticiteit en identiteit zitten immers vol hiaten, stiltes, tegenstrijdigheden. Ze krijgen vaak vorm in tastbare objecten of in verhalen die stereotiep zijn doordat ze ontdaan worden van hun eigenlijke geschiedenis. Door classificatiesystemen, typering- en taxonomiemethoden te herbekijken, bestudeert ze de rol die het cliché, het banale en stereotiepe spelen in de manier waarop geschiedenis en betekenis tot stand komen. In haar werk ontvouwen zich gelijktijdig twee dingen. Ze onderzoekt het concept van tussenruimte door over ruimte na te denken en over het “uiterlijk” van een object dat een tussenruimte oproept. In haar recent werk onderzoekt ze hoe woorden en beelden naast elkaar kunnen bestaan en hoe ze betekenis creëren door communicatie te verstoren, hoe beelden en woorden begrip oproepen ook al lijken ze geen steek te houden.