"Ik geraak geïnspireerd bij de gedachte aan eenzaamheid en leegte. Het dwingt me ruimtes te creëren waar ik mijn verlangens kan vervullen en mijn ervaringen in vraag kan stellen. Het begint bij terug te gaan naar herinneringen, die hoofdzakelijk gesitueerd zijn in een architecturale context. De beelden en fragmenten die daaruit komen, hergebruik ik voor mijn werk.

Zo komt het dat materialen, vormen en plaatsen samen worden gegoten tot architecturale transformaties. Want noch de installaties noch de sculpturen zijn exacte kopieën van de realiteit, ook al wordt die indruk soms gewekt door met maquettes en plannen te werken als beeldtaal.

Ook moet gezegd worden dat deuren en trappen in het bijzonder een belangrijk element zijn in het werk Ik refereer naar de tijd toen ik als kind ben opgegroeid in een modernistisch appartementsgebouw. Deuren, trappen, en meer algemeen (de suggestie tot) doorgangen en niveauverschillen zijn daarom een constant verlangen geworden.

Maar vooral de gedachte of het verlangen naar een plek ergens in een bepaalde tijd, verleden of toekomst, zijn de aanzet tot het maken van deze werken."

- Caroline Van den Eynden, 2015

Hoofdstuk uit het boek Ruimten Rondom van Georges Perec

Trappen

“We denken niet genoeg aan trappen. 

In de huizen van weleer was niets mooier dan het trappenhuis. Niets is lelijker, kouder, vijandiger, benepener in de flatgebouwen van tegenwoordig.

We zouden moeten leren meer in het trappenhuis te leven. Maar hoe?”

- Georges Perec, Espèces d'espaces, 1974