Michel Couturier (1957) is gefascineerd door onleefbare plaatsen: parkeerplaatsen, winkelcentra, haveninstallaties. Het fundamentele, intuïtieve idee achter zijn werk is dat deze plaatsen als een vergrotende spiegel van de openbare ruimte fungeren. Zij vormen een 'woud van tekens', die van de macht en de vervreemding, een vervangen natuur.

Om de hedendaagse wereld te herwinnen en te transformeren in een ruimte van bijzondere ervaringen moeten we het grote autoritaire zoeklicht van de macht weerstaan ​​en oplettend zijn, zoeken naar overblijfselen van tegenkrachten die, als vuurvliegjes in het donker, alleen zichtbaar zijn als we ernaar kijken. Het werk van Michel Couturier schrift zich in in deze dialectiek van overheersing en overleving.

Michel Couturier beschrijft het hedendaagse landschap door middel van fotografie, tekenen en video. In de steden en hun periferie gaat zijn interesse vooral uit naar voorwerpen als antennes, reclameborden, lichtmasten, veiligheidshekken: elementen die zowel vreemd als vertrouwd zijn.  Hij transformeert ze, soms in licht, dan weer in vormen.  Hij presenteert zijn foto's meestal op grootformaat posters die soms in de stedelijke ruimte worden geplaatst. In zijn tekeningen isoleert hij fragmenten van het stedelijke landschap; door enkel hun schaduwen te behouden en ze los te koppelen van hun primaire functie transformeert hij ze in tekens.

Deze bijna abstracte figuren worden markers voor een ander begrip van het hedendaagse landschap; nieuwe hiërogliefen die bedoeld zijn om betekenis te geven.