Floris Vanhoof is geïnteresseerd in de hybride vorm van muziek, kunst en cinema. 

Projecties met 16mm film en klanken uit een modulaire synthesizer staan centraal in zijn werk. 

Vanuit dit modulaire muziekinstrument, waarbij kabeltjes elektronische klankmodules met elkaar verbinden, groeide de overtuiging dat alle mogelijke instrumenten en ideeën op elkaar aangesloten kunnen worden. Hij maakt eigen vertalingen van geluid naar beeld en omgekeerd, door het ene medium aan te sluiten op een ander -niet altijd compatibel- medium. 

Hoe werkt onze perceptie en welke nieuwe perspectieven ontstaan er? Hoe veranderd onze manier van kijken, luisteren en hoe wordt een waarneming gekleurd door onze verbeelding?

Uit inspiratiebronnen als structurele film en vroege elektronische muziek ontstaan installaties, expanded cinema performances en muziek uitgaven. 

Hij maakt zijn instrumenten en installaties zelf, als laboratorium modellen om het grensgebied tussen beeld, licht en klank te verkennen. 

Als media-archeoloog, confronteert hij de digitaal verwende bezoeker met flikkerende 16 mm-films en dia-installaties, formaten die gedoemd zijn te verdwijnen. 

Hij kiest doelbewust voor analoge technologie vanwege de grotere inzichtelijkheid van het werkproces en het rijke dynamische bereik. 

Los van nostalgie wil hij, met wat vroeger als hightech werd beschouwd, onze kijkpatronen in vraag stellen.