Mijn contextuele kunst wil een spiegel zijn van de huidige samenleving. 
Ik ga uit van de waarde van elk individu in zijn kwetsbare schoonheid en stel het tegenover de banaliteit van de massa en haar machtsinstituten (onderwijs, politiek, justitie, instellingen…) Ik wil uitgaan vanuit het respect voor culturele tradities en verschillen waarbij ik eerder zoek naar wat ons verbindt dan naar waar we verschillen. Verschillen moeten nieuwsgierigheid verwekken, gelijkenissen verbondenheid. Kunst kan verbinden.  Door in situ te werken ontstaat mijn kunst in dialoog met het leven. 
Overschrijf deze tekst hier met maximaal 150 woorden, vanuit een neutraal standpunt geschreven, 3de persoon, beschrijving van thema's en werkwijze e.d. - geen opsomming van prijzen of opleidingen - in het Nederlands. 
Contextueel kunstenaar Pierre Mertens focust op de spanning tussen massa en individu vanuit het korte leven van zijn dochtertje geboren met spina bifida en hydrocefalie. Het bracht hem van schilderen tot wereldwijd activisme. Mertens reageert daarbij tegen een maatschappij die perfectie nastreeft en lijden uitschakelt. In situ werd zijn voornaamste werkwijze. In zijn terugkerende gevecht met instituten integreert hij, met sociale kunstprojecten, plekken die verwijzen naar het apparatus. Zoals in ‘La Justice au risque de l’art’ (2000 Justitiegebouw Cambrai Frankrijk). In ‘Undercover’ verkocht hij als notaris openbaar de plaatsen waar daklozen werden uitgezet (Antwerpen 2016). Meer recente projecten zijn het gedenkteken voor overleden kinderen met een handicap (Tanzana 2019) en portretten van onbehandelde kinderen met hydrocephalie (2020). Een oeuvre opgebouwd waarin zijn werk als beeldend kunstenaar, psychotherapeut en ontwikkelingssamenwerker naadloos in elkaar overvloeien. Sinds 5 mei 2014 reageert hij op sociale media op het wereldnieuws met één tekening per dag.