Jan Verhaeghe is conceptueel kunstenaar en tentoonstellingsmaker.
 Hij onderzoekt de relaties tussen de kunstenaar, het kunstwerk en de kijker binnen de steeds veranderende maatschappelijke context, waarin de kunstenaar een speerpuntfunctie te vervullen heeft en waar hij als kunstenaar de volgende begrippen beeldend uitwerkt:
 perceptie: de mogelijkheden/de moeilijkheden, (zelf)censuur, 'beeld'-(ver)vorming, authenticiteit/multipliceerbaarheid, waarheid/schijn/vervalsing, kunst(&)politiek en dit binnen kunsthistorische referentiekaders.
 
 Actuele beeldende kunst moet de sociale ruimte opzoeken, niet door op een luidruchtige manier om aandacht te schreeuwen, maar eerder door met summiere ingrepen te infiltreren binnen het maatschappelijke bestel. Jan Verhaeghe is er zeker van dat dit de plaats is waar kunst vandaag moet kunnen functioneren. Hij doet dan ook meteen een beroep op de (niet geoefende) kijker door een directe interactie met de kunstenaar en het kunstwerk, wat niet vrijblijvend is.
 
 Sinds 1993 kadert zijn werking onafgebroken binnen het totaalproject 'RIEN A VOIR' waarin hij het begrip censuur koppelt aan maatschappelijke fenomenen binnen een steeds minder tolerante samenleving. Kunst als politieke actie met niets aan de verbeelding overlatende deelprojecten zoals [L censùra = onderzoek], "PEEP-SHOW" en 'RESTRICTED ART ZONE'.
 
 De ingrepen van Verhaeghe bevinden zich dikwijls op de cesuur van kunst en politieke actie.
 Zo bestond 'Operatie Terra Radicalis' (2002) erin een aantal banale sculpturen in de Brugse binnenstad te omgorden met een signalisatielint met daarop het woord 'KIJKVERBOD'. Deze actie moest uiteindelijk leiden tot een commissie die een grondige evaluatie zou maken van de in de openbare ruimte opgestelde beelden. Deze evaluatie hield de mogelijkheid in dat een aantal beelden zou verdwijnen ten voordele van open ruimte of ten voordele van kunsthistorisch waardevolle kunstwerken. Dit typisch Verhaeghe project leidde tot grote (politieke) controverse en een jarenlange juridische strijd.