De beelden van Maen Florin zijn mensachtige figuren, zoals we ze zien als we buiten onze comfortzone stappen en met een existentiële onrust kijken naar wat er met het mensdom misloopt. 
Ze zijn vaak ook beschilderd, alsof de kleuren een gemoeds(on)rust moeten evoceren. Of misschien wel net camoufleren. (Marc Ruyters)

Maen Florin gijzelt ons met een psychologisch raffinement, met een indruk van schuldbewuste luciditeit. Toch is haar werk op geen enkel ogenblik moralistisch: moraal gaat altijd over vereenvoudiging van de psyche. Maen Florin toont ons daarentegen de poëtische complexiteit, zowel van de verbeelding als van de verwarrende verschijning. Daarom zijn haar beelden ook zo weerloos en oppermachtig tegelijk; ze trekken onze blik, ontwijken onze blik, ze brengen een ontwrichtende wisselwerking tussen onze aandacht en hun onverhoedse verschijning teweeg. (Stefan Hertmans)