In tegenstelling tot het fotorealisme in de vroege hedendaagse schilderkunst, waar de conceptuele inhoud van het werk wordt gelegitimeerd door de keuze van het beeld, kan De Clercq worden beschouwd als een 'archaïsche schilder' gericht op het creëren van een synthese tussen wat hij waarneemt in zijn directe omgeving en hoe dit weer te geven. De Clercq houdt zich niet bezig met het weergeven van beelden uit de massamedia, maar neemt zijn onderwerp uit de dagelijkse realiteit. Hierbij contrueert hij als het ware scènes die de strijd tussen de mens en zijn woonomgeving symboliseren.