Uit het werk van Willo Gonnissen spreekt een voorliefde voor het kleine, het onooglijke, het bescheiden detail. Zijn tekeningen en installaties tonen dat er achter een punt, een vlekje of een lucifer een hele wereld schuil gaat. Tenminste, als je ze benadert vanuit de verbeelding en het verlangen en niet vanuit een starre logica. Elk van deze kleinigheden openbaart zich als een microkosmos, een schaalmodel van de grote wereld.

Niets is hier wat het lijkt. Een komma ontpopt zich tot een slakkenhuisje of een opgerolde tong. Een prop papier wordt een wolk. Een vierkant wordt een vliegend tapijt. In dit spel van metamorfosen, betekenisverschuivingen en associaties duiken vaak weerkerende motieven op zoals een papieren bootje, een vlot, een tafel, een wandelstok. Ze verwijzen naar de vrije vlucht van de verbeelding en het reizen als symbool voor het grenzeloze verlangen dat deze tekens en objecten uit pure wilskracht oplaadt met betekenis.