Verstild, Tactiel

Goede kunst, het is geweten, is zowel naar de inhoud als naar de vorm bedrieglijk in haar eenvoud, en daardoor tegendraads. 
Met die vaststelling zitten we in het hart van de kunst van Kristel Van Ballaer (°1972). 
Ze hanteert een sobere vormentaal, maar die is sterk gelaagd. 
Niets is wat het lijkt, en de toeschouwer dient een inspanning te leveren om te zien dat de kunstenaar in haar werk een idee consequent en tot het einde doordenkt. 
Alles wat niet ter zake doet, pelt ze onverbiddelijk af.
Het is een moeizaam proces dat in fasen verloopt, fasen van denken en herdenken, van schetsen, schikken en herschikken, van bouwen en verbouwen, tot de vormperfectie zich openbaart. 
In het eindproduct, verstild en tactiel, is er weinig te merken van de fundamentele twijfels die met de creatie van een sculptuur of schilderij gepaard gaan, maar ze zijn er wel degelijk. 
Hier is een kunstenaar aan het werk die het kunstwerk toestaat zichzelf te worden.

(Ivo Verheyen)