Hervé Martijn ”toont” wat we eerder graag “verbergen”; verdriet, angst, schaamte, maar ook drift, begeerte, obsessie, enz.
Mentale turbulenties worden plastisch vertaald tot intimistische schilderijen. Introspectie vormt duidelijk de kern van zijn beeldtaal.
De schilder creëert een hermetische sfeer. Zijn figuraties exposeren hun diepere ‘ik’ maar houden ons steeds weer op een zekere afstand.
Typerend zijn de theatrale ensceneringen en een sterke clair-obscurwerking. Schilderkundige en inhoudelijke “gelaagdheid” gaan hier hand in hand . Zijn atelier is ondergebracht in een geklasseerd landhuis te Avelgem ontworpen door Arch.Huib Hoste.