Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Sinds het begin van de jaren tachtig zijn de Neon Judgement een vertrouwde naam in de alternatieve scène in België en ver daarbuiten. Opererend vanuit Leuven en beïnvloed door groepen als Suicide, Wire & Cabaret Voltaire, richten Dirk Da Davo en TB Frank dan hun groep op.

Hun aanvankelijke muziek is agressief, dansbaar en gedomineerd door synthesizers en drummachines. Wat later in hun loopbaan neemt ook de gitaar een prominente plaats in hun muziek in.

"Mafu Cage" was hun eerste volwaardige album, een sterk stuk werk gebaad in een sfeer van mysterie en voodoo-horror. Van daaruit vertrekkend brachten ze een reeks van bezwerende platen uit. Hierop stonden telkens een avontuurlijke variëteit aan songs, met industriële stampers broederlijk zij aan zij met twisted love songs en kampvuurliedjes uit de hel.

Samen met die andere Belgische groep Front 242 worden zij beschouwd als de pioniers van het genre dat bekend werd onder de naam Electronic Body Music, of Electrowave. Dit genre was ook indirect verantwoordelijk voor de New Beat-dans muziek in 1988.

The Neon Judgement waren constant in beweging, hun muziek variërend van new-wave naar gothic naar industrial naar techno. Meestal hun tijd ver vooruit en steeds botweg goedkoop commercieel succes weigerend.

In 1992 namen ze een paar jaar vrij, maar ze kwamen terug in 1995 met de plaat "At devil's fork". Uit de bio : "Dirk en Frank komen opnieuw boven met een werkstuk dat geheel in een houten omgeving werd opgenomen. Samen met percussionist Ben Forceville hebben ze hun eigen schrijn gebouwd ..."At Devil's Fork", een plaats waar distortion en achteruitgespeeld geluid het betekenisloze geraaskal van de buitenwereld overstemmen. Toch hebben we hier niet te maken met een paar exentriekelingen : de teksten laten nog altijd een gemeende afkeer van de politieke laagheid in de hedendaagse maatschappij zien, terwijl de muziek, alhoewel onmiskenbaar The Neon Judgement, duidelijk enkele van de hedendaagse opwindende en zinderende grooves heeft opgepikt".
Een andere bespreking van hetzelfde album was iets minder euforisch : "Leuvenaars Dirk Da Davo en TB Frank weten niet van ophouden. Dat zouden ze nochtans beter doen. Hun nieuwe CD baadt in die typische, donkere sfeer van 10 jaar terug en komt anno '95 oubollig en hol over. Op dit schijfje staan, op de vernieuwde versie van 'Tv Treated' na, gewoonweg te weinig songs, zodat de verveling onvermijdelijk toeslaat."

Na deze heropleving volgden er opnieuw een paar jaar stilte. In 1998 kwamen Dirk DaDavo & TB Frank echter alweer terug opnieuw bijeen. Ze brachten de singel "Jazz-box" uit, de voorloper van een volledig album getiteld "Daszoo". Het plaatje klinkt opvallend fris en funky... Up-tempo electro-ritmes worden gecombineerd met gitaren en zang.
Achter de knoppen zat niemand minder dan studio-wizard en gitaarvirtuoos Jean-Marie Aerts.

Dit bleek echter een zwanenzang voor The Neon Judgement. Alhoewel "Daszoo" nog heel wat goeie pers haalde, waren de verkoopcijfers aan de lage kant. Problemen met de platenfirma waren de druppel die de emmer deden overlopen.

Ten tijde van de split kondigde TB Frank aan door te gaan met een project genaamd Bonjour Micro. Dirk Da Davo zei dat hij met iets geheel nieuws van start zou gaan : Neon Electronics (een electronisch dansproject met Remo Perotti) en een dans-label DanceDelic-D.

Leden :
- Dirk DaDavo (echte naam Dirk Timmermans)(vocals, keyboards)
- TB Frank (echte naam Frank Vloeberghs)(keyboards, vocals, guitar)

(Auteur: Dirk Houbrechts)