Gustaaf (Staf) Nees was reeds op 12-jarige leeftijd vastbesloten om beiaardier te worden. Na een paar jaar klassieke humaniora in het St.-Romboutscollege te Mechelen, liet hij zich inschrijven als student aan het Mechels muziekconservatorium, en volgde er de hoornopleiding. In 1916 werd hij eveneens student aan het Lemmensinstituut, toen nog te Mechelen, waar hij onderricht kreeg van Van Nuffel, Mortelmans en Depuydt.

In 1919 behaalde hij in het Mechels muziekconservatorium de eerste prijs solo-zang met grote onderscheiding en in datzelfde jaar werd hij ook aanvaard als leerling van Jef Denijn. In 1922 werd hij benoemd tot organist van de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk te Mechelen, en als leraar aan de pas opgerichte beiaardschool waaraan hij terzelfder tijd ook nog lessen volgde bij Jef Denijn.

In 1924 werd hij professor aan het Lemmensinstituut waar hij harmonie en koralen doceerde. Het jaar daarop werd hij aangesteld tot hulpbeiaardier van Mechelen. Als componist van beiaardmuziek had hij meteen succes. Zijn composities getuigen van een typisch Vlaams expressief lyrisme waartoe Tinel en Mortelmans de aanzet gaven en we ook terugvinden bij Ryelandt, Peeters, Van Nuffel, Vyverman e.a.

In 1932 werd Nees officieel stadsbeiaardier van Mechelen als opvolger van Jef Denijn. De jaren die hierop volgden, waren wellicht de meest productieve op compositorisch gebied.

In 1946 schrijft hij voor de eerste keer, in samenspraak met het stadsbestuur van Mechelen, een compositiewedstrijd uit waaraan alle Belgische en buitenlandse componisten mochten deelnemen. Deze compositiewedstrijd voor beiaard heeft nog jaarlijks plaats.
De jaren 1950 werden vooral gekenmerkt door een enorme activiteit op concertgebied, in het bijzonder wat beiaard betreft. Concertreizen naar Duitsland, Engeland, Nederland, Frankrijk, Denemarken zijn een gewoon verschijnsel.
Uit de compositieopdrachten blijkt dat hij veel betrokken werd bij de inhuldiging van nieuwe beiaarden.

In 1964 reisde hij voor de vierde maal naar de Verenigde Staten en in Akras componeerde hij zijn 'Elegie in c'. Ze blijkt voor hemzelf gecomponeerd te zijn, want enkele maanden later wordt hij getroffen door een hartinfarct en overlijdt even onverwacht als zijn grote meester Jef Denijn

(Bron: art: Nees,familie in AME nr. 7, red. J.Robijns en Miep Zijlstra, De Haan Haarlem, 1982)