Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Literair gekruide rock.

De groep "de Legende" onstond nadat Elvis Peeters & Fred Angst (die daarvoor al de kern vormden van de in het Nederlands zingende punk-wave-groep Aroma di Amore) finished their band/show "Peeters & Angst" in 1992. Peeters vond een nieuwe muziakel compagon in Geert Corbeels (ex Men 2nd - vreemd genoeg zou de andere helft van dat duo, Luc Gulinck, later een groep vormen met Fred Angst in Kolk, waardoor dit eigenlijk een ruil-operatie werd).

De ambities van de Legende leken nochtans niet fel te verschillen van de dingen die Elvis Peeters voordien deed : intelligente en spitante teksten over de de dood en de liefde, gezet op redelijk .

De Legende ging erg krachtig van start : de mini-cd "Ten Dans" leverde meteen twee (bescheiden) radio-hits op : "Maria wil dansen" (een song die volgens mij kans maakt in de wedstrijd van beste nederlandstalige songtekst ooit : Maria wil dansen, ze wil de parels van haar lichaam verstrooien, ze wil zich met jaloerse blikken tooien, Maria wil dansen, niet langer hier zijn, nog enkel sierlijk spier zijn, soepel als een hoepel om haar eigen heupen. De muziek pompt, haar lichaal gromt, ritme verhit me, ritme verhit me) en "Ten Dans" (Je spant je buik als een zachte trom, ik speel piano op je wervelkolom, in onze liefde zit muziek, de diepste tonen van de romantiek. O, we spelen ten dans, en vormen het orkest an de laatste kans).

De goeie ontvangst van "Ten Dans" leverde hen een deal op voor een full-CD met Alora, waarvoor ze het iets ambitieuzere "Mort d'Amour" in 1994 opnamen. Dit werkstuk deed het echer niet al te goed, zodat het "terug naar af" was voor Peeters. Het duurde daarna tot in 1997 voor de Legende terugkeerde, met "Een Oor is een Oor" met Geert Waegeman (multi-instrumentalist van Cro Magnon etc ...), alweer een plaat die kan bogen op schitterende teksten, maar op muzikaal gebied weinig potten wist te breken.
Elvis Peeters was wel lucide genoeg om zelf de reden voor het gebrek aan aandacht voor in te zien : "Ik ben een cultfiguur : binnen het kringetje ken men mij, en wie geïnteresseerd is in mijn wer, weet het wel te vinden. En eigenlijk is dat voldoende : ik ambieer geen brede bekendheid. Ik zou weliswaar graag hebben dat de mensen weten dat er een nieuwe cd is van De Legende en dat de radio daar misschien af en toe iets van draait, maar ik ben tegelijk realistisch genoeg om me af te vragen: welk station kan dit draaien ?".

In de laatste jaren is Elvis Peeters zich meer gaan toeleggen op zijn andere, paralelle carrière, die van dichter, schrijver en toneelauteur. Daarin verkent hij verder de thema's van de muziek van Aroma di Amore of De Legende, zodat een een bespreking van zijn theaterstukken ook onverkort geldig voor zijn liedteksten : "Wat Elvis Peeters zo bijzonder maakt, is zijn taal: door een heel poëtische, gebalde, suggestieve taal roept hij bij de lezer vele associaties op. Hij schetst lijnen die uitnodigen om verder te fantaseren en te modelleren."

In 2008 maakt De Legende een opmerkelijke comeback met de cd "Bijt! Bijt! Bijt!". Aan deze plaat werkten ook muzikanten als Chris Carlier, Koen Van Roy en Geert Waegeman mee.

Leden :
- Elvis Peeters (zang)
- Geert Corbeels (piano, toetsen, backing vocals)

(Auteur: Dirk Houbrechts)