Kloot Per W
Uit het Belgische pop- & rockarchief :
Bezig baasje dat al door menig muzikaal water is gezwommen.
In "Wit-lof from Belgium", wordt Kloot geïntroduceerd als "Kloot "de man-die-alles-kan" Perwez. Hij trok op met The Misters, The Employees, Polyphonic Size, The Sam Cooke Singers. Hij speelde producer. Hij had een groep. Hij ging solo. Hij deed het acoustisch. Hij deed het electrisch. Hij deed het met tapes en een ritme-box. Hij liet ons cassettes, singles, een solo-elpee en duizend tekeningen na. Een kerel met ballen, die Kloot".
De eerste groep waarin hij speelde die sporen op vinyl achterliet waren de power-poppers van The Misters. Daarna kwamen The Employees, een bekende alternatieve groep. In het midden van de jaren tachtig stichtte hij Polyphonic Size die met hun electronische pop heel wat bijval oogstten in de omringende landen.
Terzelfdertijd trachtte hij ook een solo-carrière van de grond te krijgen met cassette-releases ( bvb. Music for girls (independent release) '80, Sex Wars (Parsley) '80, Murder Music (Indie) '81, Songs in Disguise (Indie) '81, Alcohol (Indie) '81). Hij beroemt er zich ook op een van de eerste artiesten op de aardkloot te zijn die solo concerten speelde met zelfgemaakte tapes als achtergrond. In die hoedanigheid schopte hij het zelfs tot de Rock Rally Finale van 1986. Hij won er de prijs van "Beste Song", iets wat de organizatoren later nooit meer herhaald hebben. "Hij kon de RR niet winnen omdat hij met zijn 31 jaar niet echt jong meer was als artiest. Maar ze konden hem ook niet negeren omdat hij in feite de meest originele act had" (dixit hemzelf).
Om in het levensonderhoud te voorzien, speelde hij ook mee in een aantal meer bekende orkesten zoals de Kreuners en The Sam Cooke Singers. Hij produceerde platen van The Romans, The Wild Bunch (later The Beautiful Babies), Killer T Bag (later Betty Goes Green), Golden Green, Man X, The Bungalows, Lipstick Traces, Fats Garden, The Shining (with Mies Meulders), The Candy Men, The Employees (drum'n'bass - dubremix van Pick It Up).
In 1988 had hij een hitje met "Candy" een duet met Mich Van Hautem, in een productie van dirk Blanchart (die er later mee ging lopen in zijn Groove Quartet). In 1995 nam hij die song nogmaals op, geassisteerd door Isabelle A, voor zijn "Best Of" album "The XXXX of Kloot Per W". Zoals Humo schreef over deze plaat : "Men hoort al gauw waarom K. doorgaans als een muzikale duizendpoot omschreven wordt : hij bespeelt niet alleen meer instrumenten dan het voltallige Chicago Symphonic Orchestra, hij schijnt ook over meer dan één stem te beschikken ... Als een maanziek veluen draaft hij van de ene stijl naar de andere, laat zeker de helft van zijn potentiële fans hijgend en verward achter, en vergaloppeert zich nu en dan. Maar in het kort : XXXX is een aanrader voor al wie nog niets van Per W in huis heeft. Maar zeg eens eerlijk, kent u zo iemand ?".
Een ander project van Kloot Per W in de jaren negentig was het nogal controversiële groepje de Lama's. Alhoewel de plaat "Edele delen" op heel wat publieksbijval kon rekenen, kreeg het ook zowat de slechtste kritieken die een Belgische plaat al heeft gehad. Nadat zanger Peter Slabbynck terugkeert naar Red Zebra sterft ook dit project een voortijdige dood (ondanks een contract voor nog 4 platen).
In 1997 nam hij een nieuwe solo-cd op, samen met Serge Feys (ex TC Matic), genaamd 'Kill Prety Weirdo'. Zoals de betreurde Jacky Huys schreef : "Zoals altijd draaft Per W wild rond, kunst- en vliegwerk uitproberend, halfrijpe ideeën uitvoerend, als een kind elk nieuw speelgoed betastend en het drie minuten later weggooiend. Ontbreken : overzicht, een coherente visie, richting."
In 1998 vormt hij een nieuwe groep, codenaam Zen-On, met ex-Lama's en Mama's Jasje drummer Steven Decort, Betty goes Green bassist Tony Gezels en zanger Jan van Laet, broer van het tieneridool en Mama's Jasje zanger Peter van Laet. Ze zijn een nieuwe plaat aan het opnemen met Luc Crabbe (Betty Goes Green) en Serge Feys als producers.
Hij toert ook door het land met media "enfant terrible" Luckas Vandertaelen (ex Lavvi Ebbel), onder de noemer "Uit de hemel gevallen (een one man show met Twee)". Ze hebben samen ook een single opgenomen met twee dubgeörienteerde versies van de klassieker 'Horen zien en zwijgen' (Will Tura), en Doris Day (Doe maar). Beide songs verwijzen naar Vandertaelens verbanning van de VRT-schermen. Onnodig te zeggen dat de plaat niet op de radio te horen was.
Alsof al deze muzikale exploten nog niet genoeg waren, is Kloot Per W (of Claude Perwez, zoals op zijn identiteitskaart staat) ook bekend via zijn moeder, een zestigjarige die regelmatig naar het populaire "Hallo Hautekiet"-programma belde. Hij was ook lange tijd samensteller van dienst voor "Metalopolis" op hetzelfde station, gespecialiseerd in "metalen van allerlei soort". Hij is zelfs een vrij bekend graficus, met al meer dan 15 tentoonstellingen op zijn actief (AB, Gentse Feesten ...) en heeft al meer dan 130 schilderijen verkocht. Hij ontwierp ook hoezen voor The Employees en enkele Studio Brussel compilaties.
In een interview met Humo in 1997, vatte Kloot zelf zijn levensloop vrij goed samen : "Ik ben de enige die mijn geschiedenis kent. Ik weet dat ik in mijn muzikale carrière veel ongeluk heb gehad. Ik ben te snel. Ik vind veel dingen uit, maar altijd op het verkeerde moment. Ik heb geen geluk. Maar ik ben zeker geen loser : ik heb een heleboel dingen bereikt waarop anderen jaloers zouden kunnen zijn."
(Auteur: Dirk Houbrechts)