Oorspronkelijk opgericht in 1996 als een soort uitlaatklep, maar ondertussen uitgegegroeid tot een soort moederband voor talrijke projecten. De huidige line-up bestaat uit Wio, Jurgen Deblonde, Hans Gruyaert en Bertrand Lafontaine. Om het voor iedereen makkelijk te maken kunnen we de muziek van de Portables in het “post-rock”-vakje onderbrengen. Maar gezien hun diversiteit aan stijlen en invloeden zou hen dat onrecht aandoen zijn. De energie en dynamiek van hun optredens is moeilijk te vergelijken met hun opnames. Hun platen staan vol zachte, melancholische melodieën die de popkant van de groep belichten terwijl ze je live een schop in de ballen geven.Humor is het vijfde bandlid en is onmisbaar. Denk maar aan hun talloze covers van “not done” nummers zoals “Du” van Udo Jurgen en hun trance remix van een Orange Black song.
Het tegenovergestelde van al deze zottigheid is hun gedrevenheid als het op projecten aankomt. Voorbeelden zijn hun soundtrack bij een Wallace & Grommit aflevering en de World Cup match België - Brazilië. Voor de groep zijn dat de momenten om hun grenzen af te tasten.
Hun debuut cd “lab.top” gaf blijk van talent maar werd iets te snel opgenomen en met te veel vertraging uitgebracht om opgemerkt te worden. Verwijzingen naar bands als June Of 44, Karate, ect... waren duidelijk te horen. Twee jaar later kwamen ze echter op de proppen met “Rosegarden”. Een album die door zijn zachtheid veel fans en media met verstomming sloeg. Elk nummer was een juweeltje waarmee ze live alle mogelijke kanten op konden. “Rosegarden” is een keerpunt. Je hoort echo’s van invloeden, maar voor het eerst krijgen de Portables een eigen gezicht. Het resultaat was een overvloed aan concerten verspreid over podia’s overal ten velde.
En het zijn juist die live optredens die de groep levendig houden. Alle groepsleden bespelen verschillende instrumenten en dat trekken ze ook door in hun optredens.
Na “Rosegarden” volgde al snel de Cherubijn EP. Een mini-album met nummers uit de Rosegardensessie, maar die weerhouden werden van de plaat om het geheel niet te verstoren.
Ondertussen ligt hun tweede langspeler “Girls Beware!” in de winkel. De plaat is opnieuw een stap dichter bij illustere helden als Hood, Notwist en My Bloody Valentine. Maar nog steeds met dat ietsje meer dat hen net zo speciaal maakt.

(Bron : K-RAA-K³ - laatste update : 25-02-2004)