Bal des Boiteux speelt eigen composities op akoestische instrumenten. Deze composities bieden tegelijk 'veel' en 'weinig', zowel automatistische uitbarstingen als georkestreerde spanningen. Dynamiek, repetitiviteit, trancegevoel en ritmestoornissen kenmerken de klankkleur van de groep. Er wordt complexloos uitgehaald naar vastgeroeste tradities, er worden muzikale vragen gesteld, gevolgd door pretentieloze antwoorden.

afro-balkan-folk en belgisch bier in scandinavië : een beschrijving van de ikea-wieg van bal des boiteux, nu ongeveer vijf jaar geleden. de eigenzinnige groepsvisie leidde tot een dito groepsgeluid, dat in de daaropvolgende jaren aldoor werd verfijnd. ondertussen zochten en vonden joris blanckaert (ook actief bij de boomfanfare) en lieven nijs (eveneens boomfanfare) hun poppy roots terug, wat tim vandenbergh (daarnaast actief bij assunta mano) de tijd gunde om een jazz-opleiding te volgen. in die tussenperiode sloot maarten marchau (djamel en boomfanfare) zich bij het gezelschap aan uit nieuwsgierigheid naar de voor hem nieuwe invalshoek van folkmuziek. de jazz en klassiek geschoolde violist jeroen baert (sioen, boomfanfare en humble grumble) raakte via de boomfanfare gefascineerd door bdb. de hele metamorfose resulteerde in 4 demo's in evenveel jaren en vooral een stevige live-reputatie. in 2002 speelde bdb op het internationale EBU-festival in duitsland, en kwam zo via de radio in contact met stef kamil carlens, bekend van zita swoon en duizend andere dingen, die de geknipte persoon bleek om bdb haar debuut-album te helpen realiseren... (bron : BdB, laatste update : 06-01-2004)