Na studies in dramatische en lyrische kunsten, zong Mireille Capelle verschillende rollen zoals Despina (Cosi fan Tutte), Eva (Meistersinger), Salome, Komponist (Ariane auf Naxos), Charlotte (Werther), Marie (Wozzeck), Kundry (Parsifal), Metella (La Vie Parisienne), Marcellina (Le Nozze di Figaro) en maakte haar opwachting in La  Cenerentola, Eugen Onegin, Il Trittico, King Priam, Jenufa ... onder dirigenten als Silvio Varviso, Seiji Ozawa (op het Saito Kinen festival), Marc Minkowski, Stefan Soltesz, Elar Howarth, Koen Kessels,  Friedeman Layer, Massimo Zanetti... In de loop van haar loopbaan werke ze nauw samen met regisseurs als Robert Carsen, Guy Joosten en Peter Mussbach.

Breed concertrepertoire

Ondanks haar verplichtingen als operazangeres, bouwde Mireille Capelle haar concert- en recitalrepertoire gestadig uit en was regelmatig te horen in Mozarts Requiem, Beethovens 9de Symfonie, Rossini's Petite Messe Solennelle, Purcells Dido & Aeneas, Wagners Wesendoncklieder, Liszts Christus, Francks Les Béatitudes naast José Van Dam, Bruckners Te Deum, Berlioz' Nuits d’Eté en l’Enfance du Christ, Honeggers Jeanne d’Arc au Bûcher ... werken die zong onder de leiding van dirigenten als Sylvain Cambreling, Hans Zender, Arturo Tamayo, Christopher Hogwood, Muhai Tang, Philippe Pierlot, Jacques Mercier, Rudolf Werthen vertolkte. Dankzij haar ontmoeting met Jos van Immerseel vertolkte Mireille Capelle diverse werken uit de barok. Tal van haar concerten werden opgenomen door de VRT, RTBF, France Musique, BBC...

De laatste jaren specialiseerde ze zich in hedendaagse muziek. Zo vertolkte ze Donati's Ultima Sera, Crumb's Ancient Voices of Children, Carters A Mirror on which to dwell, Kurtags Messages de feu Demoiselle R.V. Troussova , Gorecki's 3de Symfonie, Hubers La Terre des Hommes, Maxwell Davies' Miss Domnithorens Maggot, Ahmed Essvads Tifounacine naast werken van Pagh-Paan, Cage, Rihm, Kagel, Scelsi, Berio, Dillon, Fontyn, Nyman, Denisov, enz. Ze creëerde Visao van Joao Oliviera met het Orkest van de Fundaçao Gulbenkian onder Michel Swierczewski en Non lasciate ogni speranza van Luc Brewaeys onder Arturo Tamayo een werk dat later als deel van de integrale opname van de Symfonische werken van Brewaeys op CD is verschenen en bekroond werd met de Caecilia Prijs 1996.