Philibert Mees is een vurig verdediger van de Vlaamse muziek. Hiervan getuigen verschillende opnamen die hij maalte in opdraht van de N.I.R. en VRT, zijn cd’s en de keuze van zijn concertprogramma’s.

In 1952 behaalt Mees het Hoger Diploma voor piano aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Daarna vervolmaakt hij zich bij de pianisten Stevan Bergmann en Geza Anda. Sinds 1953 treedt Mees op als solist en als kamermusicus in binnen- en buitenland. Hij concerteert onder leiding van dirigenten als Franz André, René Defossez, Daniel Sternefeld, Heinz Zilcher, Oivin Fjelstadt, Fernand Terby, Roelof Krol en Fritz Maraffi. Een hoogtepunt in zijn carrière is een Amerikaanse tournee met violist Elwyn Adams. In 1980 vormt hij een vast duo met altviolist Roger Nauwelaers, de alto-solo bij het BRT-orkest.

Als pianist heeft Mees steeds één doel voor ogen: het interessante maar weinig gekende oeuvre van de Vlaamse componisten uit de 19e en 20e eeuw – van Peter Benoit tot Frederic Devreese - weer op de concertpodia te brengen. Hij heeft ook een groot aantal creaties op zijn actief: Godfried Devreese, Marinus De Jong, Jef Vermeiren, Peter Cabus, Jef Maes, … In 1999 kent de Unie van de Belgische Componisten hem de Trofee Fugaprijs toe voor zijn permanente inzet voor het nationaal repertoire. In 2005 ontvangt hij de Gaston Feremans Prijs, die tweejaarlijks wordt toegekend aan een verdienstelijke Vlaming uit de sociale, culturele, politieke of wetenschappelijke wereld.