Van abstracte noise en poëtische kleinkunst tot ijle freejazz en klassieke rock; weinig muziekstijlen waar Mauro Pawlowski zich niet aan durft wagen.

Al in de vroege jaren '90, nog voor hij één noot op plaat had gespeeld, was Mauro Pawlowski één van de meest vermaarde gitaristen van het land. Hij speelde mee met cult-groepen als Bedtime For Bonzo en X-Legged Sally voor hij zijn eigen cult-groep oprichte, Evil Superstars. Met de knettergekke, volslagen eclectische en spannende hardrock van Evil Superstars won hij Humo's Rock Rally in 1994, en nam met die groep nadien twee van de belangrijkste platen uit de Belgische rockgeschiedenis op. In 1998 splitte de groep, en kon Mauro zich voluit op andere muzikale escapades werpen. Zo nam hij platen op met o.a. Kiss My Jazz en Mitsoobishy Jacson, en trok in 2000 naar New York om er zijn eerste solo-album met conventionele poprock op te nemen, getiteld "Songs From A Bad Hat". De lijst groepen en projecten waarin Mauro sedertdien betrokken is, is indrukwekkend. Hij maakt geen onderscheid tussen het obscure en het populaire, en leverde zo belangrijke bijdragen aan groepen als Chitlin' Fooks, Magnus, Kris De Bruyne, Sue Daniels, De Kreuners, Club Moral en vele anderen. Hij treedt op als ongebreidelde freejazz-gitarist in Monguito, als de surreële Transsylvaanse graaf Somnabula, als improviserende raga-gitarist op een obscure solo-plaat, als creatieve stoorzender in het gelegenheidstrio Shadowgraphic City, als componist voor kindertheater Froefroe, en als leider van The Grooms. The Grooms is Mauro's nieuwe hardrock-formatie die doet denken aan het hardere gitaarwerk van Evil Superstars. In 2004 verscheen de eerste langspeler van The Grooms, 'Black Europa'. Eind 2004 verrast hij iedereen door in dEUS de Schotse gitarist Craig Ward te vervangen.