Het stilistisch fundament van de kunst van de Castro is en blijft het imitatieve, aan strenge dissonantieregels onderworpen contrapunt.
(Igance Bossuyt in 'Jean de Castro' polyphony in a European perspective, p. 9-10)

Componist Jean de Castro (ca. 1540/45-ca. 1600) behoort tot de generatie van Zuid-nederlandse polyfonisten die tijdens de tweede helft van de 16de eeuw de 'ars perfecta', van de meerstemmigheid tot een (laatste) hoogtepunt hebben opgevoerd. Vaak enigszins in de schaduw van de Europese beroemdheid Orlandus Lassus. De Castro was vermoedelijk een Luikenaar die zich op het einde van de jaren '60 in Antwerpen vestigde. Daar kon hij via de steun van mecenassen zijn werken uitgeven. De werken van de Casgro waren geliefd en gegeerd in de kringen van de adel en de burgerij in Antwerpen en daarbuiten, getuige de Castro's aanzienlijk productie van tricinia die niet alleen vanuit Antwerpen maar ook vanuit Leuven,Parijs, Venetië en Keulen een gretige afzetmarkt vonden.
Hij schreef driestemmige werken en een aanzienlijk aantal vier-tot achtstemmige composities, in totaal ca. 420.
Zijn verblijf in Antwerpen werd in 1576 bruusk afgebroken door de muiterij van de Spaanse soldaten, de zogenaamde Spaanse Furie. Via Duitsland reisde hij naar Lyon, waar hij vermoedelijk bij vrienden introk.
Tien jaar later is hij in Antwerpen terug.
In 1588 wordt hij in Düsseldorf aangesteld als kapelmeester aan het hof van Johann Wilhelm, hertog van Julich-Kleve-berg, een functie die hij behoudt tot 1591. In dit jaar vestigt hij zich, vermoedelijk als 'free-lance' musicus in Keulen, waar hij nauwe contacten onderhoudt met het aartsbischoppelijk hof van Ernst van Beieren, de adel en de burgerij. Hij laat er verschillende werken uitgeven.
De laatste uitgaven van nieuwe werken dateert van 10 juli 1599. Vermoedelijk overleed hij kort nadien.

(Igance Bossuyt in 'Jean de Castro' polyphony in a European perspective, p. 9-10):