Eén van de belangrijkst polyfonisten van de 16de eeuw

Willaerts' (Roeselare of Brugge ca? 1490) loopbaan speelde zich in hoofdzaak in Italië af.

Hij was werkzaam te Rome en Ferrara, achtereenvolgens onder kardinaal Ippolito I, hertog Alfonso I en Ippolito II d'Este. Toen in 1527 het ambt van Maestro di cappella aan de Venetiaanse San Marcobasiliek vaccant was, stelde Willaert zich kandidaat. Hij werd aangenomen en bekleedde dit ambt 35 jaar lang. Onder Willaert als kapelmeester groeide deze functie uit tot één van de meest prestigieuze en bovendien best betaalde muzikale ambten in Europa.
Willaert reisde tweemaal terug naar Vlaanderen, in 1542 en in 1556. Na deze tweede reis maakte hij een reeks testamenten op en kloeg hij steeds vaker over zijn zwakke gezondheid ten gevolge van jichtaanvallen.

Zijn monumentale bundel Musica Nova uit 1559 kan beschouwd worden als een culminatiepunt in zijn loopbaan.
Hij was de belangrijkste componist in Italië in de periode na het overlijden van Lassus en Palestrina kort na 1560. Hij wordt algemeen beschouwd als de grondlegger van de Venetiaanse school. Willaert sterft op 7 december 1562 te Venetië.

www.adriaenwillaert.be