De Boeck was een sterke persoonlijkheid in het Belgische Muziekleven. Zijn waarde ligt in het lyrische en de intimiteit die zijn werken bevatten, niet in de vernieuwing.
Hij was eveneens een schitterende orgelimprovisator.

De Boeck kreeg zijn eerste muziekopleiding bij organist Benoit Vereertbrugghen en Jozef Vasteravendts. Hij vervolgde zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel waar hij op 26-jarige leeftijd zijn meestergraad voor orgel verwierf. Daarna was hij lange tijd als leraar werkzaam. Hij studeerde bij Paul Gilson orkestratietechniek en compositie en stond in bewondering voor de Russische school. Samen met Gilson wordt hij trouwens gezien als de componist die het muzikale impressionisme binnenbracht in België.
De Boeck was muziekleraar aan de kostschool Lindemans te Opwijk, organist te Merchtem aan de O.L.Vrouwekerk, organist te Elsene aan de Sint-Bonifaciuskerk en te Brussel bij de ongeschoeide Karmelieten.
Tussen 1909 en 1921 was hij leraar harmonie en orgel aan het Koninklijk Conservatorium te Antwerpen en leraar harmonie aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel (dit tot 1930).
Tussen 1920 en 1930 leidde hij tevens als directeur de stedelijke muziekacademie te Mechelen.