Bijzonder virtuoos violist die zijn superieure vioolspel combineert met verdieping en studie

Guido de Neve bleek al op zeer jonge leeftijd begaafd met een uitzonder­lijk muzikaal talent. Reeds op zijn elfde werd hij als leerling aanvaard aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel in de klas van Kati Sebestyen.
In 1984 ontmoette de Neve in Assisi de Hongaarse violist Sandor Végh. Die kennismaking zou zijn verdere ontwikkeling ingrijpend beïnvloeden. Dat gold in de eerste plaats tijdens de daarop volgende zes jaar van intensieve zelfstudie, een periode waarin Guido de Neve een zeer persoonlijke manier van interpreteren ontwikkelde. Die inzet zou in binnen‑ en buitenland worden beloond. Niet alleen de Britse pers was enthousiast. Ook de Braunschweiger Zeitung twijfelde niet: "...zweifelsohne ein aufgehender Stern am Geigenhim­mel...", en De Morgen herkende in de jonge virtuoos " ... de nieuwe fakkeldrager van de Belgische vioolschool... De Bériot, Vieuxtemps, Ysaÿe, Grumiaux flitste het door mijn hoofd," zo schreef Fred Brouwers.

 In 1984 ontmoette de Neve in Assisi de Hongaarse violist Sandor Végh. Die kennismaking zou zijn verdere ontwikkeling ingrijpend beïnvloeden. Dat gold in de eerste plaats tijdens de daarop volgende zes jaar van intensieve zelfstudie, een periode waarin Guido de Neve een zeer persoonlij¬ke manier van interpreteren ontwikkelde. Die inzet zou in binnen  en buitenland worden beloond. Niet alleen de Britse pers was enthousiast. Ook de Zweedse krant Lysekil Posten twijfelde niet: "Muziekliefhebbers moeten de naam Guido de Neve beslist onthouden, wellicht is hij een toekom¬stige wereldster". De Braunschweiger Zeitung zag "...zweifelsohne ein aufgehender Stern am Geigenhimmel...", en De Morgen herkende in de jonge virtuoos “...de nieuwe fakkeldrager van de Belgische vioolschool... De Bériot, Vieuxtemps, Ysaÿe, Grumiaux flitste het door mijn hoofd," zo schreef Fred Brouwers.

In 1989 stichtte Guido de Neve het E.Ysaÿe Ensemble, een mobiel kamermuziekge¬zelschap samengesteld uit de crème van Vlaanderens jonge musici. Hieruit ontstond in 1996 het Spiegel Strijkkwartet waarin Guido de Neve gedurende zes jaar de eerste viool vertolkte.
Na vele jaren intensief musiceren, nam hij gedurende 2 jaar artistieke sabbat, een periode van bezinning, herbekijken en herontdekken. Zijn zoektocht naar klank bracht hem o.a. naar de barokviool en intussen ook de romantische viool,iets wat al een tijdje in zijn achterhoofd speelde, en resulteerde dus in een totaal nieuwe richting. Sinds 2004 concerteert Guido de Neve zowel op de moderne viool als op barokviool en romantische viool om zo de klankwerelden van zowel oude als moderne instrumenten te exploreren. Zo vertolkte hij o.a. samen met Jan Michiels aan de pianoforte de integrale sonates van Ludwig van Beethoven en de sonate van César Franck en Guillaume Lekeu op historische instrumenten. Samen met Frank Agsteribbe aan het klavecimbel stonden onder meer de sonates van Bach en de Vlaamse Willem Gommaar Kennis op het programma. Maar de samenklanken van barokviool en klavecimbel lenen zich niet alleen voor het spelen van barokmuziek, ook in de hedendaagse literatuur vormt deze combinatie een prachtig kleurenpalet. Ook soloprogramma’s met Bach op barokviool, Ysaÿe op romantische viool en Xenakis op moderne viool zijn allemaal resultaten van deze grondige herbronning.

Maar de Neve is niet alleen een gepassioneerd violist. Hij wordt wijd en zijd gewaardeerd voor zijn opzoekingswerk naar en 'restauratie' van onuitgegeven manuscripten. Zo herontdekte hij totaal vergeten meesterwerken van onder meer G. Lekeu, E. Ysaÿe, J. Jongen en A. De Boeck, creaties die zowel in de concertzaal als op CD enorme bijval genoten. Anderzijds is de Neve een bron van inspiratie geworden voor hedendaagse componisten. De jongste jaren werden talrijke werken voor en met hem geschreven. Voor die inzet ter bekendmaking van de Belgische toondichters ontving hij in 1993 de Willem Pelemansprijs.

Tevens is Guido de Neve een enthousiast pedagoog. Als docent viool, verbonden aan het Konink¬lijk Vlaams Conservatorium te Antwerpen, stelt hij al zijn kennis en ervaring ten dienste van jonge aankomende musici.

Guido de Neve speelt op drie verschillende violen. Als barokviool een Hendrik Willems uit 1692, voor de concerten op romantische viool speelt hij op één van de weinig overgebleven violen van de Antwerpse bouwer Mathys Hofmans (1650) en zijn moderne viool is een Boheemse kopie van een Ruggieri.