De kunst van Jan Lauwers benadert altijd wel een vorm van lichthysterische zenuwachtigheid en dat bemerk je in de rode 'Hong Kong Room', in een zaalvullende 'A12 / den Boomsesteenweg' en bij ''t Paradijs van de kameel Leon'. Een wirwar van nerveuze tekeningen, polaroids en de grafische uitvergrotingen ervan genereren bedenkingen bij bespiegelingen over liefde, dood, ontgoocheling, verzet en mededogen. De schoonheid wringt zich in de quasi niet te overziene accumulatie van beelden die zoals jan Lauwers het zelf zo mooi aangeeft 'grensbeelden' worden. Het verplaatsen van mentale grenzen pint zich vast in de vele tekeningen die soms vergezeld worden door woorden en flarden tekst waarin de initiële waan-zinnen van en over de verbeelding en de kunst het (wereld)beeld van Jan Lauwers schragen. Schoonheid en vrijheid zijn begrippen die in het vocabularium van Jan Lauwers de mens onderscheiden van de rest en de natuur.
(Luk Lambrecht)

In een wereld die zich heeft teruggeplooid op een 'oppervlakkig realisme' om te overleven en te bestaan, bakent Jan Lauwers met woorden en beelden een eigenzinnig territorium af waarin de hysterie, het absurde, het onuitsprekelijke, de vrijheid en de ontreddering kunnen samengaan en zelfs een eenheid vormen. Jan Lauwers zet zijn veelzijdige persoonlijkheid in om risicovolle openingen te creëren naar domeinen die onze moderne wereld onzichtbaar heeft gemaakt.
(Jérôme Sans)