De schilderijen van Cathérine Claeyé bewegen zich steevast op het scherp van de snee, op de grens tussen alles en niets, het schijnbaar onnozele en het sublieme. In haar landschappen weet ze met vrij weinig middelen, soms in slechts enkele, spaarzame toetsen of verfstreken, een heel diverse ruimtelijke ervaring op te roepen.
Daardoor creëert ze een grote spanning tussen de materiële componenten van het schilderij en de virtuele ruimte van het beeld, tussen het concrete en het imaginaire, het letterlijke en het mogelijke. Dat verleent haar beelden een grote suggestieve kracht en een bijzondere kwetsbaarheid, een kinderlijke speelsheid en een existentiële geladenheid.
Misschien kunnen we die spanning tussen het iets en niets, die concrete materialiteit in relatie met die sprankelende, fragiele, vluchtige schoonheid, erotisch noemen. Frank Maes, Emergentgalerie

"Heel mooi zijn de woeste schilderijen van de IJslandse kunstenaar Johannes Sveinsson Kjarval (1885 - 1972), van wie de werken voor het eerst in ons land te zien zijn. Even mooi zijn enkele schilderijen van Cathérine Claeyé. Haar landschappen ontstaan hoofdzakelijk in haar hoofd.
Met een paar verfstreken roept ze een hele wereld op." Koen Van Boxem, De Tijd, 3 juli, 2018, n.a. v. de Biënnale van de Schilderkunst, Over Landschappen, 2018