Bestaande marmer sculpturen vormen sinds 2015 aanleiding tot her-interpretatie, als een Sculpturale Ruimte.    
Hierin richt ze haar belangstelling tot de lijn, de leegte en 3-D vormen die de ruimte bepalen.  Haar aandacht is gericht op de lijn als grenslijn, een lijn die bestaat tussen beweging en stilstand, tussen aanwezig- en afwezigheid. Schijnbaar onverenigbare materialen worden 
gecombineerd tot ruimtelijke scenografieën. De lijn uit hout of metaal staat als een 3 dimensionele markering in de ruimte en de lijn in kalk of houtskool als een 2 dimensionale tekening op de vloer.  
 
Haar fotografisch werk is het gevolg van haar sculpturaal werk. In 2020, toen haar hand deelbegon uit te maken van de scenografie, kwam fotografie in haar werk als Sculpturale Handelingen.  Het lichaam wordt als sculpturaal gegeven geïntroduceerd waarbij de focus ligt op de relatie 
tussen object, lichaam en ruimte. Objecten grijpen in op de menselijke ruimte en nodigen uit tot actie. Dat creëert een andere kijk op onszelf en op het object. Geplaatst in een andere context, veranderen ze van betekenis.  
 
Maar ook andere kunstvormen maken deel uit van haar fotografisch beeld: de architecturale zuil, de sculpturale vorm, de tekenachtige schriftuur. 
Ze verkennen een nieuwe strategie om ons te verbinden met de wereld.