Het beeldend werk van Philip Henderickx presenteert zich als een zoektocht naar het punt waarop een bepaalde realiteit in haar tegendeel omslaat en er zich een andere, mogelijke werkelijkheid aandient. Het punt dus waarop de ene voor de andere realiteit wordt verruild, waarbij die laatste ons enigszins vraagwekkend en verontrustend toeschijnt. Dat het om een zoektocht gaat, is af te leiden uit de verschillende operaties die Henderickx op een herkenbare weergave van een realiteit uitvoert. Er wordt geen precieze methode bij herhaling toegepast, veeleer wordt er op een weergegeven realiteit ingegrepen door, ondermeer, juxtapositie, toevoeging, weglating, serialisering, en uitvergroting, waardoor een schijnbaar vanzelfsprekende realiteit minder aannemelijk wordt. De kijker wordt hierbij een gegeven realiteit ontnomen en krijgt er een levensechte droom voor in de plaats.