Achter het pseudoniem Styrofoam gaat Arne Van Petegem schuil, een electronica-wizard uit Antwerpen die in de jaren negentig vooral (on)bekend was van obscure releases onder andere aliassen (Tin Foil Star, Amber#2). In 2000 maakte hij komaf met het verleden, en ging voortaan door het leven als 'Styrofoam' (het Engelse woord voor 'piepschuim'). Met zijn nieuwe plaat onder de arm trok hij naar Thomas Brinkmann, die net het (toen nog onbekende) electronica-label Morr Music had opgericht. Zonder al te veel media-aandacht werd 'The Point Misser' uitgebracht, al snel gevolgd door een tweede album 'A Short album about murder'. Beide platen bevatten vooral dromerige, instrumentale electronica (sommigen gewagen van 'indietronics') met een sterke melancholische sfeer. Gaandeweg werd de naam Morr Music al snel synoniem voor kwaliteitsvolle, warme electronische muziek. Artiesten als Lali Puna, Hermann & Kleine en B.Fleischmann brachten hun eerste platen uit op het label, en ook Mùm (Ijsland) en Tied & Tickled Trio (spin-off van het Duitse The Notwist) zorgden voor een toenemende aandacht voor het label. Voor het bredere publiek bleef Styrofoam nog steeds een nobele onbekende, maar in het muzikantenwereldje oogste hij wel grote interesse. In 2001 nam Van Petegem mee de productie op zich van 'Morning Notes', de derde langspeler van Kontichse vrienden 'Orange Black'. Een jaartje later werd Arne door The Notwist gevraagd om mee op tour te gaan, en de groep live van de nodige 'clicks&cuts' te voorzien. Door hun succesvolle album 'Neon Golden' kon The Notwist een indrukwekkende wereldtournee ondernemen, en Styrofoam reisde mee de wereld rond, hier en daar (op zijn eentje) een voorprogramma voor zijn rekening nemend. Tussen het vele touren en een hoop remixes en losse single-releases door, nam Van Petegem een derde Styrofoam-album op. "I'm what's there to show that something's missing" kreeg deze wel de media-aandacht die het verdiende, en doordat Arne voor het eerst sinds lang weer zang toevoegde aan zijn muziek, zorgde dat ervoor dat de muziek een breder publiek kon aanspreken. O.a. Humo overlaadde de plaat met superlatieven, en ook in het buitenland bleven de goede reacties niet uit. Opnieuw kon Arne zich opmaken voor een wereldtournee, waarvoor hij deze keer de veilige omgeving van zijn labtop openbrak. Een compacte live-groep werd opgesteld met drummer/breakbeats-specialist Dago Sondervan (zie: Daan, Anton Price) en Orange Black-gitarist Dieter Sermeus. Op de Belgische zomerfestivals werd Styrofoam een graag geziene groep, en plots werd Styrofoam één van de bekendste muzikale exportprodukten uit ons land. 2004 diende zich aan met een vernieuwde live-groep; Dago Sondervan werd noodgedwongen vervangen door Nico Jacobs van Star Club West op keyboards. De groep deed een kleine Morr Music tour in Japan, en live-gitarist Dieter Sermeus nam onder de naam 'The Go Find' een solo-debuut op, duidelijk geïnspireerd door de electronica van Styrofoam. Arne Van Petegem producete de plaat ('Miami'), en hielp Sermeus een handje om het album eveneens uit te brengen bij Morr Music. Ook live maakte Van Petegem deel uit van de The Go Find bezetting, samen met Nico Jacobs. Daardoor werd Styrofoam en The Go Find live meteen één en dezelfde groep, weliswaar met andere nummers op de setlist. Maar ook Arne zelf had het meteen razend druk. Hij kon als directeur aan de slag bij het Antwerpse muziekcentrum Trix, en bovendien nodigde de Brusselse concerttempel Ancienne Belgique hem uit om in hun studio met enkele internationale gasten een verse plaat op te nemen. Het resultaat werd Nothing's Lost, Arne's vierde langspeler in evenveel jaar tijd. Op de plaat staan vocale gastbijdragen van vrienden als Lali Puna, Alias, Andrew Kenny (American Analog Set), Ben Gibbard (Death Cab for Cutie), Pitchtuner en Gentenaar Bent Van Looy, bekend van Das Pop. Waar de vorige plaat nog een duidelijk aanwijsbaar 'indietronics'-label droeg, is Nothing's Lost een stuk veelzijdiger, met invloeden uit R&B, Hip-Hop en pure pop. Ook deze keer werd de plaat wereldwijd uitgebracht, wat o.a. resulteerde in een Noord-Amerikaanse tournee met The Go Find en Lali Puna, eind 2004.