Renato Nicolodi's werk verwijst voornamelijk naar grootstedelijke architectuur.

Via gesimuleerde beelden, op schaal gemaakte sculpturen en site-specific installaties wordt de toeschouwer uitgenodigd tot het afleggen van een fysieke en visuele zoektocht binnen de architectonische vormen van het werk.

De steeds terugkomende subjectieve zwarte ruimte, die voor de toeschouwer onbereikbaar blijft, nodigt hem uit tot reflectie en/of mentale benadering.