Ben Sluijs

Ben Sluijs wordt meermaals beschreven als één van de meest lyrische en poëtische jazzsaxofonisten in ons land.

Saxofonist Ben Sluijs stapelde de referenties van geloofwaardigheid snel op. Hij speelde met Philippe Catherine en Toots Thielemans, won in 1999 de Antoon Van Dijck prijs, in 2002 de Choc de l’Année van het toonaangevende Franse tijdschrift Jazzman en hij werd in 2003 genomineerd voor de Zamu Awards als beste Belgische muzikant.

Sluijs richtte in 1995 een van de sterkste jazzkwartetten van België op aan de zijde van pianist Erik Vermeulen, bassist Piet Verbist en drummer Eric Thielemans. Na vier cd’s en acht jaren samenspel, ontbond hij de band.

In april 2003 vormde hij een nieuw kwartet met spanningspartner Jeroen Van Herzeele, drummer Marek Patrman en bassist Manolo Cabras. Met deze ongewone bezetting, verwijdert hij zich moeiteloos van de comfortabele mainstream jazz. Geen piano meer, maar een trapezeoefening voor alt- en tenorsax. Sluijs vond een klankbord in Jeroen Van Herzeele, die diens introverte alt countert met een tenor vol testosteron. De composities zijn al even uitdagend, vol plaagstoten, vraag- en antwoordspel en kronkelend contrapunt. Hun debuut-cd, True Nature, werd uitstekend ontvangen en Somewhere in Between (2006), een broeierige live-cd, demonstreerde hoezeer deze solide groep gegroeid was.

Sinds begin 2007 toert dit kwartet samen met Erik Vermeulen in het jongste project, The Unplayables, en beleeft de gevierde broederschap Sluijs-Vermeulen een tweede jeugd.