Heinrich Isaac, behoorde samen met Josquin Des Prez en Jacob Obrecht tot de belangrijkste Frans-Vlaamse polyfonisten van zijn tijd.

Over Heinrich Isaacs muzikale opleiding is zo goed als niets bekend, en ook de latere perioden uit zijn leven zijn niet met zekerheid te reconstrueren.
Zijn lange verblijf in Italië begon rond 1485 toen hij in dienst trad bij de Medici in Florence als zanger in de Cantori di S. Giovanni, een groep die de kathedraal en andere lokale kerken van polyfone muziek voorzag. Verder was hij ook organist aan de S.Giovanni en de S.Maria del Fiore in Florence.
Isaac was de muziekleraar van de zonen van Lorenzo de Medici.
Van Firenze, waar hij huwde, vertrok hij naar Wenen waar hij hofcomponist werd van Keizer Maximiliaan I.
Zijn werk voor Maximilian I, van 1497 tot aan zijn dood, vereiste geen voortdurende residentie aan het hof, maar gaf Isaac de gelegenheid langere perioden te verblijven in verschillende Duitse steden, Noord-Italië en Florence. Dankzij zijn positie als keizerlijk hofcomponist en de vele werken die hij schreef voor de Hofkapelle, werd de Frans-Vlaamse polyfone muziekstijl naar de Duitssprekende gebieden gebracht.

Heinrich Isaac was een bekwaam en veelzijdig componist. Zijn Choralis Constantinus, een meerstemmige bewerking van het Graduale van Konstanz, geschreven in opdracht van het domkapittel, is heel beroemd.
Van zijn miscomposities bestaan 10 in oude drukken en 28 in handschrift. In Italiaanse en Duitse verzamelwerken komen van hem nog 50 motetten voor; bijna 100 wereldlijke liederen , Nederlandse, Franse, een paar Italiaanse frottole een groot aantal Duitse liederen, waarvan het bekendste wel is Innsbruck ich muss dich lassen en ca 60 instrumentale composities.

De componist verwerkte met grote voorliefde volksliedmelodieën in zijn composities. Isaac wordt beschouwd als een van de scheppers van het meerstemmige (meestal vierstemmige) lied, waarbij het principe van de imitatie voorop staat.